آفات و بیماری ها, مطالب

روش درمان بلایت گردو

با مطالعه این محتوا می توانید اطلاعاتی در مورد بلایت گردو ، بیماری باکتریایی و همینطور در مورد پوسیدگی مغز میوه بدست آورید.

اگر شما یک پرورش دهنده درخت گردو هستید یا باغ گردو دارید، احتمالا تا بحال روی میوه گردوی تازه تشکیل شده یا برگهای جوان درخت، لکه های سیاه رنگی مشاهده کرده اید. با کمی دقت متوجه شده اید که مغز گردو نیز پوسیده و سیاه شده است. آیا می دانید علت این لکه های آبسوخته و سیاه رنگ چیست؟ آیا می دانید چه عوارضی برای درختان گردو می تواند به بار آورد؟ چه روش هایی را برای حل این مشکل بکار برده اید؟ آیا این راه کارها نتیجه بخش بوده است؟
متاسفانه با وجود این نشانه ها و نشانه های دیگر که در ادامه گفته می شود، باید بگوییم که درخت شما مبتلا به بیماری باکتریایی بلایت شده است. بلایت گردو یکی از اصلی ترین بیماریهای درخت گردو محسوب می شود. در مناطق خنک و مرطوب به شدت به درختان گردو آسیب وارد می کند. این بیماری به بیماری پوسیدگی مغز گردو، باکتریوز گردو، بلایت گردو و نقطه سیاه گردو نیز معروف است و در بیشتر کشورهای جهان شیوع دارد. با این اوصاف می خواهیم بدانیم این بیماری چیست؟ چه علائمی دارد و چه خساراتی می تواند به درخت گردو وارد کند؟ در نهایت راه های درمان آن را نیز با هم مورد بررسی قرار می دهیم. بیایید شروع کنیم.

بلایت گردو

بلایت یکی از بیماری های مهم برگ و میوه درخت گردو محسوب می شود. عامل آن باکتری گرم منفی میله ای شکل به نام Xanthomonas arboricola است که کلونی های زردرنگی بر روی محیط کشت آگار تشکیل می دهد. این بیماری به تمام گونه های جنس جوگلانس از جمله انواع گردوی ایرانی، گردوی سیاه شرقی، گردوی سیاه جنوبی، گردوی ژاپنی و گردوی خاکستری حمله می کند.
تمامی بافت های سبز درخت گردو از جمله برگ و میوه و شاخه های سبزرنگ، به این بیماری حساس هستند. باکتری به کلیه بافت ها اعم از رگبرگ اصلی، فرعی و دمبرگ حمله می کند.
بلایت گردو در بافت برگ حضور خود را به شکل لکه های قهوه ای تا سیاه چند میلیمتری که با هاله زردرنگی احاطه شده اند، اعلام می دارد. سپس این لکه ها نکروزه، قهوه ای و خشک می شوند. همچنین در حاشیه برگ ها هم منجر به بدشکلی می شود. این برگ های آلوده منبع آلودگی هستند و می توانند ناقل باکتری باشند.
باکتری ها همچنین دانه های گردو را نیز آلوده می کنند. با آلوده کردن بساک ها و محور گل آذین، موجب چروکیدگی، سیاهی و ریزش گل آذین می شوند. بافت ها هر چقدر جوانتر باشند به بیماری حساسیت بیشتری نشان می دهند. بنابراین چوب دوساله و بالاتر از آن، به بلایت گردو مقاوم اند.
لکه های ایجاد شده معمولاً سطحی هستند. ولی گاهی اوقات به عمیق شاخه نفوذ می کنند و تبدیل به شانکر و منجر به خشکاندن شاخه های بالادست خود می شود. در مواردی هم ممکن است به سرشاخه های جوان نیز حمله کند و آن ها را از بین ببرد.
پوسیدگی مغز میوه می تواند میوه را در مراحل نارس مورد حمله قرار دهد اما نمی تواند به میوه کامل صدمه وارد کند. در میوه موجب ریزش میوه نارس و تشکیل لکه های سیاه، آبسوخته و فرو رفته در پوست سبز میوه می شود. این لکه ها در ابتدا کوچک و پراکنده اند ولی به تدریج به هم می پیوندند و لکه بزرگی را ایجاد می کنند. در نهایت باعث ریزش میوه های آلوده می شود.
شدت خسارت به مغز میوه به وضعیت تشکیل پوست چوبی گردو در زمان آلودگی بستگی دارد. در صورتی که آلودگی قبل از تشکیل پوست چوبی میوه باشد، موجب سیاهی، پوکی و چروکیدگی مغز آن می شود. ولی اگر بعد از تشکیل قسمت چوبی میوه آلوده شود، نمی تواند خسارتی به مغز میوه وارد کند. فقط پوست مغز تیره می شود ولی میوه قابل استفاده است.

درمان بلایت گردو

حال که با بیماری و منشا و نشانه های آن آشنا شدید، می خواهیم روش های درمان آن را با هم مورد بحث قرار دهیم. می خواهیم ببنیم چه اقداماتی در جهت درمان این بیماری باید انجام داد و کدام یک از آن ها موثرتر است. اقداماتی که می توان برای درمان این بیماری انجام داد به شرح زیر است:

۱- اقدامات زراعی

• درختان را با سیستم های آبیاری تحت فشار مثل آبیاری قطره ای آبیاری کنید. از انجام آبیاری بارانی به دلیل اینکه تاج درخت، شاخه و تنه درخت را مرطوب می کند، خودداری کنید. زیرا این رطوبت خود زمینه شیوع بیماری را فراهم می کند.
• در فصل رشد رویشی، درختان را هرس کنید تا فضای لازم برای افزایش جریان هوا و کاهش رطوبت ایجاد شود.
• شاخه های آلود را از درخت جدا کنید و آن ها را بسوزانید.
• از نهال های سالم و گواهی شده استفاده کنید.

۲- کاشت ارقام مقاوم

یکی از مهمترین راه های کنترل بیماری باکتریایی بلایت گردو، کاشت ارقام و ژنوتیپ های مقاوم و همچنین استفاده از ارقام دیرگل است. ارقام دیر گل به دلیل اینکه نسبت به ارقام دیگر دیرتر به گلدهی می روند، می توانند از این بیماری در امان باشند و یا کمتر خسارت ببینند.

۳- مبارزه شیمیایی

مهمترین روش های کنترل شیمیایی باکتری ها، استفاده از سموم حفاظتی مسی است. به دلیل اینکه منبع اولیه آلودگی، بافت های جوان، برگ ها و گل آذین ها هستند، لازم است کلیه بافت های تازه روئیده به طور کامل سمپاشی شوند. طبق برنامه استاندارد، ۷ نوبت محلول پاشی باید انجام شود. نوبت اول در مراحل تورم جوانه، نوبت دوم قبل از گلدهی و نوبت سوم، ابتدای تشکیل میوه اعمال می شد. سپس بر اساس میزان بارندگی، سایر مراحل با فواصل ۷ تا ۱۴ روز انجام می گردد.
در مراحل سمپاشی نوبت های اول تا سوم از اهمیت ویژه ای برخوردارند و نباید تاخیری داشته باشند. توجه داشته باشید که هر چند سموم مسی در بافت های نرم و تازه تشکیل شده، مخصوصاٌ در روزهای گرم و خشک، ایجاد سوختگی می کند ولی نباید از سمپاشی غافل شوید. از آنجائیکه رطوبت عامل اصلی شیوع بیماری پوسیدگی مغز میوه گردو به شما می رود، لازم است قبل و بعد از بارندگی محلول پاشی انجام شود.
قابل ذکر است که آنتی بیوتیک ها در کنترل این باکتری مؤثر هستند، ولی موجب کاهش قدرت جوانه زنی گردو و ریزش میوه می شوند. همچنین روی برای درختان ایجاد سمیت می کند. در ایران با توجه به کم بودن رطوبت در بسیاری از مناطق، سمپاشی حداقل در دو نوبت با اکسی کلرور مس یا هیدروکسید مس توصیه می شود. همچنین می توان از ترکیب بردو نیز بهره برد. در صورتی که این بیماری درمراحل اولیه تشخیص داده شود می توان از شیوع آن جلوگیری کرد.

کلمات کلیدی:( بلایت گردو ، بیماری باکتریایی ، پوسیدگی مغز میوه )

 

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

چهار × چهار =