شانکر باکتریایی

به زخم ها و یا شکافهایی گفته می شود که در پوست تنه، محل انشعابات شاخه و یا سرشاخه ها به دلایل متنوعی ایجاد می شود. شانکر باکتریایی می تواند همراه با ترشح صمغ یا تراوش شیرابه درخت از محل زخم باشد.

عوامل مختلفی که می توانند منجر به شانکر شوند:

تنش های محیطی

تنش های محیطی و تغییرات دمایی به ویژه سرمای زیاد و دمای پایین تر از منفی ۲۰ درجه سانتیگراد در فصل زمستان می تواند منجر به ایجاد ترکهایی در پوست چوب پنبه ای درخت شود که در شرایط حاد می تواند تا محدوده آوندهای آبکش نیز آسیب ببیند و باعث ترشح صمغ شود.

حشرات

حشرات مخصوصا حشرات پوستخوار و چوپخوار می توانند با ایجاد حفره و دالان در زیر پوست درخت منجر به انحراف شیره آوندی از مسیر خود شده و گاهی منجر به ترشح صمغ شوند که البته این نوع زخم جزو شانکر به حساب نمی آید اما مسیر ورود برای قارچها و باکتری ها هموار خواهد شد.

گاهی کمبود برخی عناصر مانند پتاسیم، فسفر، آهن و بور باعث ضعیف شدن گیاه شده و در ترکیب با شرایط تنش های محیطی مثل گرما و کم آبی منجر به بروز شکاف در پوسته درختان خواهد شد.

قارچ ها و باکتری ها

قارچ ها و باکتری ها اصلی ترین عامل شانکر هستند که بیشترین مشکلات را ایجاد می کنند. از مهمترین باکتری ها عامل شانکر باکتریایی درختان هسته دار یا آتشک سیب و گلابی را می توان نام برد. براساس نوع قارچ ها و باکتری ها و میزبان در نواحی مختلفی از درخت مانند سرشاخه ها تا شاخه های اصلی و تنه و طوقه را در مراحل مختلف می تواند درگیر نماید.

شرایط فیزیکی شیرابه در داخل آوندها بر اساس نوع میزبان تعیین کننده حالت آن است. مثلا در درختان گردو، سیب و گلابی اغلب روان اما در مورد هسته دارها از جمله گیلاس، آلو، هلو، زردآلو و سایر هسته داران در مجاورت هوا سفت و کهربایی و چسبناک می گردند.

به هر حال شانکر باکتریایی نشانگر اختلال فیزیولوژیکی در گیاه است که بهتر است تراشیده شده و با ترکیبات مسی پانسمان شوند تا از توسعه آلودگی یا ورود احتمالی قارچ ها و باکتری ها جلوگیری شود.

(تنش های محیطی – حشرات – قارچ ها و باکتری ها)

(فروشگاه اینترنتی بهرویش همیار کشاورزان)